Verbum

зашпаклява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., што.

Замазаць шпаклёўкай. Зашпакляваць шчыліны.

зашпацырава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.

Пачаць шпацыраваць.

зашпілі́цца, ‑шпілюся, ‑шпілішся, ‑шпіліцца; зак.

1. Зашпіліць на сабе адзежу. — Хустку завяжы, зашпіліся, — наўздагон крыкнула.. [Мані] маці. Васілевіч. Аўсееў пасядзеў яшчэ, пасля нетаропка зашпіліўся і неахвотна выйшаў. Быкаў.

2. Стаць зашпіленым. Гузікі лёгка зашпіліліся.

зашпілі́ць, ‑шпілю, ‑шпіліш, ‑шпіліць; зак., што.

Злучыць, змацаваць край адзення пры дапамозе засцежкі (гузікаў, аплікоў, кнопак, шпілек і пад.). Зашпіліць каўнер. Зашпіліць паліто. □ Сцяпан зашпіліў на ўсе гузікі шэры брызентавы плашч, падняў каўнер. Васілёнак. // Закрыць засцежку, злучыць часткі засцежкі. Зашпіліць гузік. Зашпіліць брошку.

зашпі́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. зашпільваць — зашпіліць.

зашпі́львацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

1. Незак. да зашпіліцца.

2. Зал. да зашпільваць, зашпіляць.

зашпі́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зашпіліць.

за́шпілька, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑лек; ж.

Прыстасаванне для зашпільвання адзення і інш.; засцежка.

зашпіля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.

Разм. Тое, што і зашпільвацца.

зашпіля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак.

Разм. Тое, што і зашпільваць.