паддзёвачны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да паддзёўкі.
паддзёўка, ‑і, ДМ ‑дзёўцы; Р мн. ‑дзевак; ж.
Мужчынскае верхняе адзенне, з гузікамі ад пляча да нізу на адным баку і са зборкамі на таліі. [Выжлік] быў апрануты ў забруджаныя, парваныя на каленях вайсковыя штаны і шэрую мультановую паддзёўку. Дуброўскі. Адразу за.. [вучнямі] у кабінет ступіў бялявы хлопец у зацяганай, але крамнай паддзёўцы, у ружовай і залатанай пад каўняром нязрэбнай сарочцы. Мележ.
паддзіма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да пададзьмуць.
паддзі́р, ‑а, м.
Спец. Інструмент у выглядзе кліна, які ўжываецца ў горнай справе для здабычы ломкіх парод.
паддзіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Спец. Рабіць паддзірку.
паддзі́рка, ‑і, ДМ ‑рцы, ж.
Спец. Работа па здабычы ломкіх парод і па расшырэнню праходаў у штрэках.
паддзі́ршчык, ‑а, м.
Горнарабочы, спецыяліст па паддзірцы.
паддзю́бак, ‑бка, м.
Спец. Ніжняя частка дзюбы. Дзюба складаецца з дзвюх частак — верхняй сківіцы, або наддзюбка, і ніжняй сківіцы, паддзюбка.
паддзява́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да паддзець.
паддзяўбці́, ‑дзяўбу, ‑дзяўбеш, ‑дзяўбе; ‑дзяўбём, ‑дзеўбяце, ‑дзяўбуць; пр. паддзёўб, ‑дзяўбла, ‑ло; заг. паддзяўбі; зак., каго-што.
Прадзяўбці, выдзеўбці трохі, дадаткова. Паддзяўбці сякерай лёд.