паддзяўбці́, ‑дзяўбу, ‑дзяўбеш, ‑дзяўбе; ‑дзяўбём, ‑дзеўбяце, ‑дзяўбуць; пр. паддзёўб, ‑дзяўбла, ‑ло; заг. паддзяўбі; зак., каго-што.

Прадзяўбці, выдзеўбці трохі, дадаткова. Паддзяўбці сякерай лёд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)