за́гарадка і загаро́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.
1. Невысокая перагародка, звычайна ўнутры памяшкання. За загарадкаю на свабодна расстаўленых сталах працавала шмат канторшчыкаў. Гартны. Стаеннік злосна грыз зубамі загарадку, неспакойна біў капытоў цагляную падлогу. Васілевіч.
2. Месца, адгароджанае перагародкаю, плотам. Пасярод [хлява] вузкі калідор, а па баках загарадкі для свіннёй, кожнай асобна. Галавач. [Вера] пазаганяла кароў па загародках. Броўка.
за́гарадны, ‑ая, ‑ае.
1. Размешчаны недалёка за горадам. Загарадны дом творчасці. // Звязаны з ваколіцамі горада, з тэрыторыяй за горадам. Загарадная экскурсія. Загарадная маёўка. // Які курсіруе за межамі горада. Загарадны аўтобус.
загара́льнасць, ‑і, ж.
Здольнасць загарацца, успыхваць полымем. Загаральнасць паліва.
загара́нне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. загараць — загарэць. Загаранне на сонцы.
загара́нне 2, ‑я, н.
Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. загарацца — загарэцца. Тэмпература загарання.
загара́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да загарэцца.
загара́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1. Незак. да загарэць.
2. перан. Разм. Бяздзейнічаць, рабіць вымушаны адпачынак у рабочы час. Паток [машын] расце з кожным днём, гадзінамі «загараюць» шафёры, чакаючы кароткай каманды старога абветранага паромшчыка. Грахоўскі. — Загараем, — гаворыць трактарыст.. — Чакаем насення. «Звязда».
загарачы́цца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.
Пачаць гарачыцца. // Ускіпець, раззлавацца. Гэта было ўжо занадта. Сямён ускіпеў, загарачыўся. Шыцік.
зага́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Разм. Пачаць гаркаць. // Гаркнуць некалькі разоў запар.
загарла́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак.
Разм. Пачаць гарланіць. // Крыкнуць, закрычаць на ўсё горла. Недзе ўскрыкнуў і загарланіў адзінокі певень. Лынькоў.
загарлапа́ніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак.
Разм. Тое, што і загарланіць. Загарлапаніць на ўсю вуліцу.