папра́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.
1. і без дап. Пражыць некаторы час.
2. Пражачы, згатаваць усё, многае.
папракалу́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Разм. Пракалупаць што‑н. у многіх месцах. Папракалупваць дзіркі.
папракалу́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Разм. Тое, што і папракалупваць.
папрака́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго, чым і без дап.
Выказваць дакор, нездавальненне чым‑н., дакараць каго‑н. — Ты б, Макар, хоць бы ў святы дзень крыху ласкавейшым быў, — папракае яго цётка. Жычка. — Я паступаю на работу, — Міця стараецца гаварыць спакойна. — Хопіць папракаць мяне хлебам. Навуменка. // Абвінавачваць у чым‑н., асуджаць за што‑н. [Калатухін:] Я прашу, капітан, абдумана выбіраць словы! Хто дрыжыць, каго вы папракаеце ў трусасці?!.. Мележ.
папракіса́ць, ‑ае; зак.
Разм. Пракіснуць — пра ўсё, многае.
папракну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не.
Зак. да папракаць.
папрако́лваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Пракалоць што‑н. у многіх месцах або ўсё, многае. Папраколваць паперу. Папраколваць шыны.
папрако́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Пракапаць што‑н. у многіх месцах. [Аўхім] норы з хаты ў пограб папракопваў, а з пограба да калодзежа, за хлеў... Сачанка.
папракру́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Пракруціць у многіх месцах (дзіркі і пад.). [Наздрэйка:] «Братка, дай свярдзёлка. Граблі раблю, дык няма чым дзіркі папракручваць». Крапіва.
папрактыкава́цца, ‑куюся, ‑куешся, ‑куецца; зак.
Практыкавацца некаторы час. [Ліля:] — Надзейка, .. прабач, але на сёння, бадай, хопіць. Папрактыкуйся яшчэ дома, без акампанементу. Асіпенка.