Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
абвгдеёжзійклмнопрстуўфхцчшэюя-.
абвгдеёжзілмноруыэюя-.’
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшюя.

заржаве́ць і заіржаве́ць, ‑ее; зак.

Пакрыцца ржою, стаць іржавым. Трубы заржавелі. □ Цяпер машына стаяла ў свірне, у сухім месцы, каб нічога ў ёй не заржавела. Ермаловіч.

заржа́ўлены і заіржа́ўлены, ‑ая, ‑ае.

Заржавелы, іржавы. Заржаўлены цвік.

заржа́ць і заіржа́ць, ‑ржу, ‑ржэш, ‑ржэ; ‑ржом, ‑ржаце; зак.

Пачаць (і)ржаць. // Абарвацца ржаннем. Гняды заржаў, пачуўшы гаспадара, і пацягнуўся мызай да канюшыны. Чарнышэвіч.