Verbum

зачмы́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пачаць чмыхаць.

зачмя́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пачаць чмякаць.

зачо́с ​¹, ‑у, м.

Размяшчэнне валасоў, зачасаных грэбенем у якім‑н. напрамку. Піўтэрле высокі, статны. Вузкі, досыць прыемны твар, з гарбінкай нос, русявыя, з прыгожым зачосам валасы. Навуменка.

зачо́с ​², ‑а, м.

Зачасанае, счасанае месца на ствале дрэва, бервяне і пад.; залысіна, пралысіна. Зрабіць зачос на бервяне.

зачу́млены, ‑ая, ‑ае.

Заражаны чумой. Зачумленае месца. Зачумленая жывёла. / у знач. наз. зачу́млены, ‑ага, м.; зачу́мленая, ‑ай, ж. [Валодзя] нахіліўся да дзяўчыны, відаць, намерваючыся ўзяць яе за руку, але Ларыса адхінулася ад яго, як ад зачумленага. Даніленка.

зачу́хацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Пачаць чухацца.

зачу́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пачаць чухаць.

зачу́ць, ‑чую, ‑чуеш, ‑чуе; зак., каго-што.

Абл. Пачуць. На золку Даніла выйшаў на двор і зачуў: як быццам грукаюць капыты на вуліцы. Лужанін.

зачха́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Пачаць часта чхаць. Горкі пыл, якога ён наглытаўся, непрыемна пяршыў у горле, і немец зачхаўся. Якімовіч.

зачха́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пачаць чхаць.

зачы́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць чыкаць.