Verbum

заву́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да завузіць.

заву́зіць, ‑вужу, ‑вузіш, ‑вузіць; зак., што.

Зрабіць вузей, чым трэба; звузіць. Завузіць сукенку ў таліі.

заву́зкі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Вузкаваты, вузейшы, чым трэба. [Лёдзі] не падабалася плацце — завузкае, хоць і перашытае. Карпаў.

заву́лак, ‑лка, м.

Невялікая вуліца, якая звычайна злучае дзве іншыя вуліцы. Некалькі крокаў па вузкай вуліцы, потым яшчэ трошкі па завулку — і тут жа табе высокі, круты бераг. Кулакоўскі. Прайшоўшы некалькі вуліц і завулкаў, Лабановіч накіроўваецца на прыстань. Колас.

заву́лачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да завулка.

завурката́ць, ‑качу, ‑кочаш, ‑коча; зак.

Разм. Пачаць вуркатаць.

завурча́ць і завурчэ́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

Пачаць вурчаць, вурчэць.

заву́сеніца, ‑ы, ж.

Спец. Востры выступ, шурпатасць на паверхні. Дэталь з завусеніцамі.

заву́хкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць вухкаць.

за́вуч, ‑а, м.

Загадчык навучальнай часткі ў школе, вучылішчы.