Verbum

памане́рыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Тое, што і паманернічаць.

памані́ць, ‑маню, ‑маніш, ‑маніць; зак., каго.

Падазваць да сябе знакам, поглядам і пад.; прывабіць. З хаты выйшаў сівабароды дзед у накінутым на плечы жоўтым кажусе і паманіў Ваську рукою да сябе. Паслядовіч.

памаракава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак., на каго, з кім, над кім-чым і без дап.

Разм. Маракаваць некаторы час. [Каленік:] — Нічога, суседзе. Памаракую з Фрэдам у нашай кузні. Зробім табе гэтую дэталь. Даніленка.

памара́не, ‑ран; адз. памаранін, ‑а, м.; памаранка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. памаранкі, ‑нак; ж.

Жыхары памор’я.

памара́нін,

гл. памаране.

памара́нка,

гл. памаране.

памарга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Маргаць (у 1–3 знач.) некаторы час; маргнуць некалькі разоў. Хлопец пакруціў галавой, памаргаў вачыма, адганяючы сон. Шамякін.

памардава́цца, ‑дуюся, ‑дуешся, ‑дуецца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Выбіцца з сіл, знясіліцца — пра ўсіх, многіх.

2. Разм. Памучыцца, папакутаваць некаторы час.

памардава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., каго-што.

1. Змардаваць, знясіліць усіх, многіх.

2. і без дап. Мардаваць некаторы час.

пама́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Папраўка ў тэксце, зробленая ад рукі. Мне не даводзілася бачыць памарак на рукапісах Чорнага, шматлікіх чарнавікоў. Лужанін.