замарко́тнець, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.
Разм. Стаць маркотным, замаркоціцца. Занудзіўся небарака, замаркотнела чало. Броўка.
замарко́ціцца, ‑кочуся, ‑коцішся, ‑коціцца; зак.
Стаць маркотным; засумаваць, занудзіцца. Ішоў хлопчык у трывозе, Замаркоціўся, прыціх. Колас. Песні жаваранкаў пераліўныя Замаркоціцца, спаць не даюць. Купала.
замарко́ціць, ‑кочу, ‑коціш, ‑коціць; зак., каго.
Выклікаць у каго‑н. сумны настрой, зрабіць маркотным. Яго замаркоціла няўдача,
замарко́чаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад замаркоціць.
2. у знач. прым. Сумны, маркотны. Жонка кладзе кампрэсы, ходзіць замаркочаная, сумная, як цень. Навуменка.
замармыта́ць, ‑мычу, ‑мычаш, ‑мыча; зак.
Пачаць мармытаць. // Прамармытаць. І не паспеў [Юзік] вокам акінуць азяродныя рэбры, як.. не то кашлянуў нехта, не то замармытаў. Баранавых.
замаро́жаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад замарозіць.
замаро́жванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. замарожваць — замарозіць (у 1, 4 знач.).
замаро́жвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да замарожваць.
замаро́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да замарозіць.
замаро́зіць, ‑рожу, ‑розіш, ‑розіць; зак., каго-што.
1. Моцна ахаладзіўшы, давесці да замярзання. Снежаньскі мароз, ступіўшы на гэтую зямлю, замарозіў не толькі жывыя стварэнні, але і гукі зямлі. Мікуліч.
2. Разм. Прымусіць азябнуць. — Прабачце мне, — вінавата сказаў Раман, папраўляючы шапку і збіраючыся ісці. — І праўда — замарозіў вас. Арабей. // Не ўберагчы ад холаду, даць азябнуць. Лыжнік замарозіў вушы.
3. перан. Спыніць жывое праяўленне чаго‑н., пазбавіць натуральнасці; скаваць. У голасе.. [начальніка] адчулася столькі афіцыйнага халадку, што яго хапіла б, каб замарозіць дзесяткі кліентаў. Лынькоў.
4. перан. Спыніць выкарыстанне або дзейнасць чаго‑н.; закансерваваць (у 2 знач.). Замарозіць сродкі. Замарозіць будаўніцтва.
5. Разм. Абязболіць які‑н. участак цела спецыяльнымі сродкамі. Замарозіць зуб.