зазубры́ць, ‑зубру, ‑зубрыш, ‑зубрыць; зак., што.
Разм. Завучыць, вывучыць што‑н., не разумеючы сэнсу. Зазубрыць урок.
зазу́мерыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак.
Пачаць зумерыць. Тэлефон непрывычна зазумерыў.
зазу́мкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Пачаць зумкаць. // Зумкнуць некалькі разоў запар; празумкаць. На ўсю моц зазумкала муха, шуснула ў сена ля самай галавы — і ўсё сціхла. Пташнікаў.
зазы́бацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Пачаць зыбацца.
зазы́баць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Пачаць зыбаць.
зазыва́ла, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑е, Т ‑ай, ж.
Разм. Той, чыім абавязкам з’яўляецца зазываць пакупнікоў, кліентаў. І ўсюды зазывалы кемныя Кудысьці запрашаюць вас. Панчанка.
зазыва́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. зазываць — зазваць; настойлівае запрашэнне.
зазыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да зазваць.
зазы́ўны, ‑ая, ‑ае.
Які зазывае, гучыць як заклік. Зазыўныя песні дзяўчат падганялі Ласніцкага. Зарэцкі. Вечаровую цішыню прарэзалі зазыўныя гукі трубы гарніста — сігнал на новы паход. Каваль.
зазя́бнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; пр. зазяб, ‑ла; зак.
Разм. Азябнуць, змерзнуць. Рукі зазяблі ад марозу. □ — Я зазябла дарогаю і сядзела не распранаючыся. Савіцкі.