паліва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1. Незак. да паліць 2 (у 1, 3 знач.).
2. перан.; каго-што. Абстрэльваць; страляць доўгімі чэргамі. Вораг паліваў свінцом дарогі, На вадзе ўспыхвалі плыты... Аўрамчык.
паліва́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.
Разм. Пасудзіна для палівання ў выглядзе вядра з упаянай у яго трубкай; лейка (у 2 знач.). Купала хадзіў у расхінутым фрэнчы з палівачкай у руках і апырскваў кветкі. Рамановіч.
палі́вачны, ‑ая, ‑ае.
Які служыць для паліўкі. Стаялі на доўгай пустой плошчы, выстраіўшыся ў рад, палівачныя машыны. М. Стральцоў.
палігамі́чны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Тое, што і палігамны. Палігамічныя расліны.
паліга́мія, ‑і, ж.
Спец.
1. Мнагашлюбнасць; мнагамужжа і мнагажонства.
2. У жывёл: спароўванне самца на працягу аднаго сезону з некалькімі самкамі.
3. Існаванне на адной расліне двухполых кветак побач з аднаполымі.
[Ад грэч. polý — многа і gámos — шлюб.]
паліга́мны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да палігаміі. Палігамныя птушкі.
палігана́льны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Які мае адносіны да палігона (у 3 знач.).
палігіні́я, ‑і, ж.
Спец.
1. Адна з перажытачных форм шлюбу, пры якой мужчына мае некалькі жонак; мнагажонства.
2. Наяўнасць некалькіх песцікаў на адной кветцы.
[Ад грэч. polý — многа і gynē — жанчына, жонка.]
палігло́т, ‑а, М ‑лоце, м.
Чалавек, які ведае многа моў. Сапраўдным паліглотам свайго часу быў другі буйны дзеяч беларускай культуры — паслядоўнік Скарыны Сымон Будны, які.. дасканала авалодаў беларускай, польскай, царкоўнаславянскай, грэчаскай, лацінскай і стараяўрэйскай мовамі. Жураўскі.
[Ад грэч. polý — многа і glōtta — мова.]
паліго́н, ‑а, м.
1. Участак мясцовасці, спецыяльна абсталяваны для трэніровачнай стральбы і выпрабавання баявой тэхнікі. Артылерыйскі палігон. Танкавы палігон. □ — Сёння мы будзем страляць па наземных цэлях на палігоне, — гаворыць камандзір. «Маладосць».
2. У будаўнічай справе — адкрытая пляцоўка, на якой вырабляюцца жалезабетонныя канструкцыі і дэталі. Тут закладваюцца дзесяткі заводаў будаўнічых матэрыялаў: палігоны жалезабетонных канструкцый, магутныя растворныя вузлы.. Грахоўскі.
3. Спец. Тое, што і многавугольнік (замкнуты або незамкнуты). // Замкнуты і незамкнуты многавугольнік на мясцовасці і на плане.
[Ад грэч. polý — многа і gōnia — вугал.]