Verbum

запяка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. запяка́ць — запячы ​¹.

запяка́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да запячыся.

2. Зал. да запяка́ць.

запя́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Саслаць, пасадзіць (у турму, астрог і пад.); запраторыць. — Куды б нас ужо запякалі цяпер, каб злавілі? Штрафною ротай не абышлося б. Брыль. [Максім:] А ты думаеш, я не ведаю, што ты з Ганецкім нашых хлопцаў у турму запякаў. Козел.

запяка́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑ае.

Незак. да запячы ​¹.

запялёскацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Пачаць пялёскацца.

запялёскаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць пялёскаць.

зап’яне́лы, ‑ая, ‑ае.

П’яны, ап’янелы. — Марына! — гукнуў трохі зап’янелы Ліпскі. — Ідзі развітайся. Лупсякоў.

зап’яне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Зрабіцца п’яным, ап’янець. Зап’янець ад гарэлкі.

зап’я́нствавацца, ‑ствуюся, ‑ствуешся, ‑ствуецца; зак.

Доўга п’янствуючы, забыцца пра час.

зап’я́нстваваць, ‑вую, ‑вуеш, ‑вуе; зак.

Разм. Пачаць п’янстваваць.

запяршы́ць, ‑шыць; безас. зак.

Разм. Пачаць пяршыць.