Verbum

закуро́дымліваць і закурады́мліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да закуродыміць, закурадыміць.

закуры́цца ​¹, ‑куруся, ‑курышся, ‑курыцца; зак.

Пакрыцца сажай; задыміцца. Сцены закурыліся ад дыму.

закуры́цца ​², ‑курыцца; зак.

Пачаць курыцца.

закуры́ць ​¹, ‑куру, ‑курыш, ‑курыць; зак., каго-што.

Пакрыць сажай; задыміць, закуродыміць. — Цябе ж тут закурыць, матка родная не пазнае, — сказаў машыніст. Арабей. Нябёсы над краем пажар закурыў. Вялюгін.

закуры́ць ​², ‑куру, ‑курыш, ‑курыць; зак.

1. што, чаго і без дап. Запаліўшы папяросу, люльку, пачаць курыць, зацягнецца дымам. Закурыць махоркі. Хацець закурыць. □ Дзед закурыў люльку і доўга кашляў ненатуральным кашлем. Якімовіч.

2. Пачаць курыць, стаць курцом.

3. Пачаць курыць (у 2 знач.).

закурэ́лы, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты сажай; закураны. Закурэлыя трубы фабрычных карпусоў.

закурэ́цца, ‑эецца; зак.

Пачаць курэцца.

закурэ́ць ​¹, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.

Пакрыцца сажай; задыміцца ​¹. Закурэлі сцены ў асеці. □ — Ты мне, Марынка, як заўсёды, падрыхтуй крыху вады, і я апаласнуся, а то закурэў. Скрыпка. Толькі сёння я заўважыў, як закурэла даўно нячышчанае шкло на лямпе. Карамазаў.

закурэ́ць ​², ‑зе; зак.

Пачаць курэць.

•••

Аж (толькі) пыл закурэў гл. пыл.

закуса́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад закусаць ​¹.

закуса́ць ​¹, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Разм. Змучыць, замучыць укусамі; абкусаць, скусаць. Закусалі камары.

закуса́ць ​², ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць кусаць.

заку́сачная, ‑ай, ж.

Сталоўка, у якой падаюць проста згатаваныя, звычайна халодныя стравы. Закусачная-аўтамат. □ Пачынаецца ў порце абедзенны перапынак. Грузчыкі ідуць у закусачныя, у кафетэрыі. Лынькоў.

заку́сачны, ‑ая, ‑ае.

Які адносіцца да закускі, з’яўляецца закускай (у 2 знач.). Закусачныя вырабы. Закусачная каўбаса. // Прызначаны для закусак. Закусачныя талеркі.