Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

заво́іна, ‑ы, ж.

Абл. Невялікая затока ў рэчцы з павольным цячэннем. Завоінай называлася паласа стаячай вады пры беразе. Колас.

заво́йкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пачаць войкаць.

заво́раны,

гл. заараны.

заво́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. заворваць ​1 — заараць ​1.

заво́рвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да заарацца.

2. Зал. да заворваць ​1.

заво́рваць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да заараць ​1.

заво́рваць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да заараць ​2.

заво́странасць, ‑і, ж.

Уласцівасць завостранага. Завостранасць шпіля. Сацыяльная завостранасць сюжэта.

заво́страны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад завастрыць.

2. у знач. прым. З вострым канцом; востраканцовы. Завостраны шпіль вежы. // Дробны, вуглаваты (пра твар, рысы твару і пад.). Часамі з натапыраных лахманоў паказваўся дробны твар, худы і завостраны. Чорны.

заво́стрывацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да завастрыцца.

2. Зал. да завострываць.

заво́стрываць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да завастрыць.