пазно́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Знасіць, доўгай носкай давесці да нягоднасці ўсё, многае. Пазношваць абутак.
пазо́ўка, ‑і, ДМ ‑зоўцы, ж.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. пазаваць.
пазраза́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад пазразаць.
пазраза́цца, ‑аецца; зак.
1. Зрэзацца, прытупіцца — пра ўсё, многае. Нажы пазразаліся.
2. перан. Разм. Не вытрымаць экзамена — пра ўсіх, многіх.
пазраза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
1. Зрэзаць усё, многае. Пазразаць кветкі з клумбы. // Зняць няроўнасці ўсюды, у многіх месцах. [Донька:] — Чатырох гектараў хмызняку як і не было! Купіны таксама пазразалі. Паслядовіч. // перан. Разм. Скараціць памеры ўсяго, многага. Пазразаць ліміты.
2. перан. Разм. Праваліць на экзамене ўсіх, многіх.
пазраста́цца, ‑аецца; зак.
Зрасціся пры пераломах — пра многае. Паламаныя косці пазрасталіся.
пазрыва́ны 1, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад пазрываць 1.
пазрыва́ны 2, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад пазрываць 2.
пазрыва́цца, ‑аецца; ‑аемся, ‑аецеся, ‑аюцца; зак.
1. Сарвацца, парваўшы прывязь — пра ўсіх, многіх. Пазрываліся сабакі з ланцугоў.
2. Пападаць уніз, не ўтрымаўшыся на чым‑н. — пра ўсіх, многіх або ўсё, многае. З гары пазрывалася каменне.
пазрыва́ць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
1. Сарваць, аддзяліць ад галіны, сцябла ўсё, многае. Пазрываць кветкі.
2. З сілай рвануўшы, садраць усё, многае. Салдаты пазрывалі з сябе пагоны і кінулі пад ногі. Няхай. Вецер аканіцы Пазрываў з акон, Каля нашай хаты Ён пашкодзіў клён. Ляпёшкін. / у безас. ужыв. Усю ноч дзьмуў страшны вецер, усе тратуары засыпаны цэглай і атынкоўкай. Пазрывала вялікія лісты бляхі, паабурвала сцены. Лужанін. // Сапсаваць усё, многае. Пазрываць разьбу.
пазрыва́ць 2, ‑ае; зак., што.
Зрыць што‑н. у многіх месцах, зрыць усё, многае. Сапёры пазрывалі ўсё поле.
пазрэ́званы, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад пазрэзваць.