Verbum

зашчо́ўкнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., што.

Замкнуць, зачыніць, утварыўшы пры гэтым рэзкі, кароткі гук. Зашчоўкнуць замок. □ Нахіліўшыся над .. [Джыавані] і хаваючы ў кабуру пісталет, які яшчэ дыміўся, паліцэйскі зашчоўкнуў на яго руках наручнікі. Лынькоў.

зашчо́чны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца за шчакой. Зашчочныя мяшкі мартышкі.

зашчыме́ць, ‑міць; зак.

Пачаць шчымець.

зашчыпа́ць ​¹, ‑шчыплю, ‑шчыплеш, ‑шчыпле і ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Замучыць шчыпкамі. Гусак зашчыпаў кураня.

зашчыпа́ць ​², ‑шчыплю, ‑шчыплеш, ‑шчыпле і ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пачаць шчыпаць.

зашчыпну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што.

Захапіць шчыпком. Зашчыпнуць скуру на руцэ.

зашчы́так, ‑тка, м.

Абл. Франтон. Свідзерскі па лесвіцы, прыстаўленай да зашчытка, палез на гарышча. Хомчанка.

зашчэ́млены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад зашчаміць.

зашчэ́млівацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да зашчаміцца.

2. Зал. да зашчэмліваць.

зашчэ́мліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зашчаміць.

зашчэ́пка,

гл. зашчапка.