пазнава́та,
1. Прысл. да пазнаваты.
2. безас. у знач. вык. Аб даволі познім часе. [Алесь:] — Я як-небудзь іншым разам зайду, а то, па праўдзе сказаць, сёння пазнавата ўжо. Васілевіч.
пазнава́ты, ‑ая, ‑ае.
Даволі позні. Ужо быў пазнаваты час. Пестрак.
пазнава́цца, ‑наюся, ‑наешся, ‑наецца; ‑наёмся, ‑наяцеся;
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Станавіцца вядомым, пазнаным. Усё пазнаецца ў параўнанні. □ Сябры пазнаюцца ў бядзе. Прыказка.
2. Незак. да пазнацца.
3. Зал. да пазнаваць.
пазнава́ць, ‑наю, ‑наеш, ‑нае; ‑наём, ‑наяце.
Незак. да пазнаць.
пазнаёміцца, ‑млюся, ‑мішся, ‑міцца.
Зак. да знаёміцца.
пазнаёміць, ‑млю, ‑міш, ‑міць.
Зак. да знаёміць.
пазнаёмлены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад пазнаёміць.
пазна́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле дзеясл. пазнаць (у 2 знач.).
2. Працэс аб’ектыўнага азнаямлення з акаляючым светам; здольнасць пазнаваць. Працэс пазнання. Навуковы метад пазнання. □ Душа [Вялічкі] раскрылася для пазнання свету, яна шукала гэтага пазнання. Чорны.
пазна́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад пазнаць (у 1–4 знач.).
пазнахо́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго-што.
Знайсці, адшукаць усіх, многіх або ўсё, многае. Пазнаходзіць закінутыя рэчы. □ Скуратовіч трывожыўся і сам пазнаходзіў свае каровы. Чорны. Кінуся ва ўсе бюро даведак, Пазнаходжу хлопцаў адрасы. Куляшоў.