Verbum

зашнуро́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зашнураваць ​¹.

зашны́парыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак.

Разм. Пачаць шныпарыць.

зашны́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак.

Пачаць шнырыць.

зашо́ргаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць шоргаць. // Прашоргаць. Зашоргалі дзесяткі чаравікаў, і ўвесь атрад умомант стаў у стройную калону. Якімовіч.

зашпаклёўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зашпакляваць.

зашпаклява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., што.

Замазаць шпаклёўкай. Зашпакляваць шчыліны.

зашпацырава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.

Пачаць шпацыраваць.

зашпілі́цца, ‑шпілюся, ‑шпілішся, ‑шпіліцца; зак.

1. Зашпіліць на сабе адзежу. — Хустку завяжы, зашпіліся, — наўздагон крыкнула.. [Мані] маці. Васілевіч. Аўсееў пасядзеў яшчэ, пасля нетаропка зашпіліўся і неахвотна выйшаў. Быкаў.

2. Стаць зашпіленым. Гузікі лёгка зашпіліліся.

зашпілі́ць, ‑шпілю, ‑шпіліш, ‑шпіліць; зак., што.

Злучыць, змацаваць край адзення пры дапамозе засцежкі (гузікаў, аплікоў, кнопак, шпілек і пад.). Зашпіліць каўнер. Зашпіліць паліто. □ Сцяпан зашпіліў на ўсе гузікі шэры брызентавы плашч, падняў каўнер. Васілёнак. // Закрыць засцежку, злучыць часткі засцежкі. Зашпіліць гузік. Зашпіліць брошку.

зашпі́льванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. зашпільваць — зашпіліць.