палыхну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Аднакр. да палыхаць.
пальба́, ‑ы, ж.
Дзеянне паводле дзеясл. паліць 1 (у 5 знач.), а таксама гукі, якія ўтвараюцца пры гэтым дзеянні. Гарматы толькі выйшлі з бою І астываюць ад пальбы. Прыходзька. Адказваючы кароткімі чэргамі на бесперапынную пальбу немцаў, разведчыкі ўсё глыбей і глыбей спускаліся ў яр. Курто.
па́льма, ‑ы, ж.
1. Паўднёвае вечназялёнае дрэва з высокім прамым ствалом і кронай з перыстых або веерападобных лістоў. Разам з дубам, клёнам і вязам падымаліся пальмы. Маўр. Каля акна стаялі вагоны — фікус і пальма. Федасеенка.
•••
Какосавая пальма — высокая пальма з кольчатым ствалом і перыстым лісцем, якая дае плады ў выглядзе вялікіх арэхаў.
Фінікавая пальма — пальма з кронай вялікіх перыстых лістоў, якая дае салодкія плады — фінікі.
Пальма першынства — першае месца ў дасягненні чаго‑н. (ад звычаю ў старажытнай Грэцыі ўзнагароджваць пераможцу ў спаборніцтвах пальмавай галінкай або вянком).
[Лац. palma.]
па́льмавы, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да пальмы, пальмаў. Пальмавы ліст. // Які складаецца з пальмаў (пра лес, парк і пад.). Цяпер і я сяджу у пальмавых алеях, Гляджу у даль і слухаю прыбой. Гурло. // Які зроблены, атрыманы з пальмы, яе пладоў. Пальмавы цукар. Пальмавае віно.
2. у знач. наз. па́льмавыя, ‑ых. Сямейства аднадольных раслін, якія растуць у тропіках і субтропіках.
пальме́та, ‑ы, ДМ ‑меце, ж.
Архітэктурнае ўпрыгожанне, якое мае выгляд стылізаванага веерападобнага ліста пальмы.
[Фр. palmette — пальмачка.]
пальмі́ра, ‑ы, ж.
Спец. Адна з гарнітур рускіх друкарскіх шрыфтоў.
[Ад назвы старажытнага горада ў Сірыі.]
пальміці́н, ‑у, м.
Хімічнае рэчыва, якое ўваходзіць у склад пальмавага алею і іншых тлушчаў, ужываецца для вырабу мыла і свечак.
[Ад лац. palma — пальма.]
пальміці́навы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да пальміціну. Пальміцінавая кіслата.
пальну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.
Аднакр. да паліць 1 (у 5 знач.).
пальпа́цыя, ‑і, ж.
Спец. Метад абследавання хворага шляхам абмацвання пальцамі або далонямі рук.
[Ад лап. palpatio — ашчупванне.]