пальба́, ‑ы, ж.
Дзеянне паводле дзеясл. паліць 1 (у 5 знач.), а таксама гукі, якія ўтвараюцца пры гэтым дзеянні. Гарматы толькі выйшлі з бою І астываюць ад пальбы. Прыходзька. Адказваючы кароткімі чэргамі на бесперапынную пальбу немцаў, разведчыкі ўсё глыбей і глыбей спускаліся ў яр. Курто.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)