заха́ркаць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Разм. Харкаючы, забрудзіць; запляваць.
заха́ркаць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Пачаць харкаць.
заха́ркваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да захаркаць 1.
захаце́цца, ‑хочацца; зак., безас., чаго і з інф.
З’явіцца, узнікнуць (пра жаданне). [Сцёпку] так моцна захацелася спаць, што вочы яго пачалі зліпацца самі. Колас. Захацелася хутчэй вярнуцца дадому, да сваіх палёў, да сям’і. Шахавец. Наблізілася старасць — захацелася адпачынку. Пестрак.
захаце́ць, ‑хачу, ‑хочаш, ‑хоча; зак., чаго і з інф.
Адчуць ахвоту да чаго‑н.; пажадаць. — Мяне ніхто не можа прымусіць, калі я гэтага не захачу сам, — чаканячы кожнае слова, прамовіў Ваханаў. Колас. Так расхвалілі гэту кнігу, што я захацеў пачытаць яе. Скрыган.
захвалі́ць, ‑хвалю, ‑хваліш, ‑хваліць; зак., каго-што.
Разм. Празмерна расхваліць, пераацаніць чые‑н. заслугі, вартасці. Захваліць вучня.
захва́льванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. захвальваць — захваліць.
захва́львацца, ‑аецца; незак.
Зал. да захвальваць.
захва́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да захваліць.
захвалява́цца, ‑лююся, ‑люешся, ‑люецца; зак.
Пачаць хвалявацца.
захвалява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак.
Пачаць хваляваць.