зама́ньванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. заманьваць — заманіць.
зама́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да заманіць.
за́маразкі, ‑аў; адз. замаразак, ‑зку, м.
Лёгкія марозы, звычайна ранішнія, увосень і вясной. Была другая палова кастрычніка, і раннія замаразкі высушылі гарадскія вуліцы. Шахавец. Пад раніцу ўжо браліся замаразкі, трава і лісце кустоў пакрываліся шараватым інеем. Паслядовіч.
замарачэ́нне, ‑я, н.
Разм. Зацямненне свядомасці; замарока. Даніла .. ў цяжкім замарачэнні не стрымаў сябе, упікнуў Улляну. Кулакоўскі. Усяго шэсць глыткоў, і соннае замарачэнне бясследна знікае. Асіпенка.
замардава́цца, ‑дуюся, ‑дуешся, ‑дуецца; зак.
Змучыцца, знясіліцца; змардавацца. «Хутчэй бы.. [Марынка] разлічылася з інстытутам ды адпачыла трошкі, а то зусім замардавалася дзяўчынка», — падумаў бацька. Хадкевіч.
замардава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., каго-што.
1. Змучыць, знясіліць цяжкай працай, жорсткім абыходжаннем і пад.; змардаваць. Замардавалі дзяўчыну. Кожны дзень, як конь у тапчаку, ідзе і ідзе. Чарнышэвіч.
2. Катаваннямі давесці да смерці; замучыць. Замардавалі Браніславу, замуравалі ў камян[я]х. Дубоўка.
замаркірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.
Спец. Паставіць кляймо, марку, метку.