Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu
абвгдеёжзійклмнопрстуўфхцчшэюя-.
абвгдеёжзілмноруыэюя-.’
абвгдеёжзійклмнопрстўфхцчшюя.

зака́йвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да закаяцца.

закаклю́ка, ‑і, ДМ ‑люцы, ж.

Разм. Перашкода, закавыка. [Падарожны:] Другую маем закаклюку: Мае замоклі сернікі. Купала.

закаклю́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Разм. Тое, што і закаклюка. — Не мог чалавек ні з таго ні з сяго набрахаць. Пэўна, ёсць нейкая тут закаключка. Зарэцкі.

закаламу́ціцца, ‑ціцца; зак.

Разм. Замуціцца, стаць каламутным. Вада ў рэчцы закаламуцілася.

закаламу́ціць, ‑мучу, ‑муціш, ‑муціць; зак., што.

Разм. Замуціць, зрабіць каламутным. Гусі закаламуцілі ваду ў лужыне.

закаламу́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад закаламуціць.

закаламу́чвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да закаламуціцца.

2. Зал. да закаламучваць.

закаламу́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да закаламуціць.

закаласава́ць, ‑суе; зак.

Пачаць каласаваць ​1.

закаласі́цца, ‑лосіцца; зак.

Пачаць каласіцца.