захваста́ць 1, ‑хвашчу, ‑хвошчаш, ‑хвошча; зак., каго.
Разм. Засячы хлыстом, папругай і пад. Захвастаць яго да паўсмерці.
захваста́ць 2, ‑хвашчу, ‑хвошчаш, ‑хвошча; зак.
Разм. Пачаць хвастаць.
захва́т, ‑у, М ‑хваце, м.
Спец. Прастора, адлегласць, якая захопліваецца чым‑н. Шырыня захвату. Захват касы.
захва́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да захваціць.
захваці́ць, ‑хвачу, ‑хваціш, ‑хваціць; зак., каго-што.
Разм. Захапіць. Такіх было тут жартаў, смехаў, Што ўсіх трасло і калаціла, І дзядзьку смехам захваціла. Колас.
захво́рванне, ‑я, н.
1. Стан паводле знач. дзеясл. захворваць — захварэць; узнікненне хваробы. Прадухіліць захворванне.
2. Тое, што і хвароба. Інфекцыйныя захворванні.
захво́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да захварэць.
захілі́цца, ‑хілюся, ‑хілішся, ‑хіліцца; зак.
Засланіцца, загарадзіцца чым‑н. Пішчыкаў, жмурачыся ад сонца, насунуў фуражку, захіліўся казырком, як стрэшкай. Алешка.
захілі́ць, ‑хілю, ‑хіліш, ‑хіліць; зак., каго-што.
Разм. Засланіць, загарадзіць чым‑н. Нахіліць твар рукамі. □ Змрок, нібы аканіцамі, захіліў вокны, у хаце зрабілася цёмна. Чарот. [Жанчына] рухава ўстала, сваёй постаццю захіліла акно. Пестрак.
захіля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.
1. Незак. да захіліцца.
2. Зал. да захіляць.
захіля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да захіліць.