па́лтусавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да палтуса. Палтусавае філе.
па́луба, ‑ы, ж.
Суцэльнае гарызантальнае перакрыцце ў выглядзе падлогі на судне. Параход ідзе бліжэй да абрыву, і з верхняй палубы відаць вуліцы вёсак. Шамякін. Паруснік, старая пасудзіна, на палубу якой.. нават партовыя грузчыкі ступалі неахвотна, выдаваўся.. [Тапурыю] цяпер прыгожым. Самуйлёнак.
па́лубнік, ‑у, м.
Спец. Тоўсты цёс або дошкі, прызначаныя для палуб.
па́лубны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да палубы. Палубны насціл. □ Поруч са мной на палубнай лаўцы сядзіць, без перастанку гаворачы, папутчык. Багдановіч.
2. Які знаходзіцца або працуе на палубе. Ды і сам. Тапурыя шчыра верыў у тое, што ён, нізенькі і каржакаваты, непрыкметны чалавек, які працаваў палубным матросам на маленькім брудным парусніку, быў сапраўды высокім і стройным, як таполя. Самуйлёнак.
3. Які мае палубу, з палубай (пра судна). Палубная, лодка,.
4. Прызначаны для палубы. Палубная рэйка.
палу́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. палудзіць (у 1 знач.); луджэнне.
2. Сплаў волава са свінцом, які ўжываецца для пакрыцця металічных вырабаў; луда.
палу́джаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад палудзіць (у 1 знач.).
палудзі́ць, ‑луджу, ‑лудзіш, ‑лудзіць; зак., што.
1. Пакрыць паверхню металічнага вырабу палудай (у 2 знач.).
2. і без дап. Лудзіць некаторы час.
палу́днаваць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; незак.
Тое, што і абедаць; есці полудзень. [Сяргей] успомніў, што сёння наспех снедаў і зусім не палуднаваў. Адамчык. Дзядзька Коля разаслаў на зямлі каля камбайна плашч, злазіў на сядзенне і дастаў клуначак з харчамі. Мы селі палуднаваць. Хадкевіч. // Есці паміж абедам і вячэрай. Тут вячэраюць, а мы яшчэ не палуднавалі. Сташэўскі.
палуза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
1. Злузаць усё, многае. Палузаць увесь баб.
2. і без дап. Лузаць некаторы час.
палу́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.
Лузаць час ад часу.