заве́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да завеяць.
заве́йка, ‑і, ДМ ‑вейцы, ж.
Абл. Завіруха, мяцеліца. На ноч бралася завіруха. Праз завейку пажар быў відзён ледзь-ледзь. Карпюк.
заве́йны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да завеі; з завеямі. Завейная зіма. Завейны лютаўскі дзень.
завекава́ць, ‑вякую, ‑вякуеш, ‑вякуе; зак.
Разм. Застацца незамужняй. Захарка неўзабаве памёр, а дочкі, акрамя Кветы, так і завекавалі ў Чыстаполлі бабылькамі. Ракітны.
заве́льмі, прысл.
Разм. Занадта, празмерна; больш, чым трэба. Васіль Іванавіч азірнуўся і, хаваючы ўсмешку, сур’ёзна, ужо завельмі сур’ёзна паглядзеў на Шайку. Лынькоў.
заве́раны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад заверыць.
заверашча́ць і заверашчэ́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.
Пачаць верашчаць, верашчаць.
завербава́ны і завярбо́ваны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад завербаваць.
завербава́цца, ‑вярбуюся, ‑вярбуешся, ‑вярбуецца; зак.
Наняцца на работу на пэўных умовах. Раман цешыў сябе надзеяй, што калі народзіцца дзіця, ён уладкуецца на работу ў горад ці завярбуецца куды-небудзь і забярэ з сабой Надзю. Чарнышэвіч. [Стоцкі] завербаваўся рабочым на Уральскі металургічны завод. Карпюк.
завербава́ць, ‑вярбую, ‑вярбуеш, ‑вярбуе; зак., каго.
Наняць на работу на пэўных умовах. Завербаваць на лесараспрацоўкі. □ [Краўца] бяруць чуць не з бою, каб завербаваць у сваю вёску або на свой хутар. Колас. // Уцягнуць у якую‑н. арганізацыю. Я іграў на мандаліне, і мяне хутка завербавалі ў гімназічны струнны аркестр. Рамановіч.