зако́нчыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.
Давесці да канца; завяршыць, скончыць. Закончыць прамову. Закончыць вучобу. Закончыць будаўніцтва.
зако́пванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. закопваць — закапа́ць, закопвацца — закапа́цца.
зако́пвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да закапа́цца.
2. Зал. да закопваць.
зако́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да закапа́ць.
зако́пчаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад закапціць.
зако́рмлены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад закарміць.
зако́рмліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да закарміць.
зако́рпацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. Забавіцца, заняўшыся дробнымі справамі. Вярнуўся неўзабаве Піліпка ў хату. Уцёк, мусіць, ад маткі, як тая недзе закорпалася. Крапіва.
зако́скі, ‑сак; адз. няма.
Разм. Пачатак касьбы. На світанні Мядовымі лугамі пахне зара — Хутка будуць закоскі. Крупенька. На ўсходзе сонца з Грынёў прывозяць дзве касілкі... Кажуць, з адной пойдзе трактар. Гэта падмога касцам, што прыехалі на закоскі. Пташнікаў.