насцэ́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Сцадзіць у вялікай колькасці.
насцяба́ны і насцёбаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад насцябаць, насцёбаць.
насцяба́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца і насцёбацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм.
1. Уволю пасцябаць сябе чым‑н. Насцябацца венікам у лазні.
2. Груб. Напіцца п’яным.
насцяба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае і насцёбаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Набіць, нахвастаць. Насцябаць дубцом па нагах.
насця́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Сцягнуць у вялікай колькасці. Мы насцягвалі ў лаўжы рознага ламачча .. і паскладалі яго так, каб яно было відно з паветра. Сабаленка.
насцяка́ць, ‑ае; зак., чаго.
Сцячы ў вялікай колькасці. Насцякала многа вады.
насцяро́га, ‑і, ДМ ‑розе, ж.
Разм. Тое, што і насцярожанасць. З пільнай і трывожнай насцярогай дырэктар сочыць за кожным рухам рукі Хадаркевіча. Вітка.
насцяро́жанасць, ‑і, ж.
Стан насцярожанага. [Агапа] была задаволена, што, нарэшце, ён прымірыўся і пачаў працаваць, нават нядрэнна працаваць, але замкнёнасць, насцярожанасць Змітрака мімаволі непакоілі яе. Стаховіч. Калі я перадаў прывітанне, здзіўленне і насцярожанасць мільганулі ў вачах Паходні. Хадкевіч.
насцяро́жаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад насцеражыць, насцярожыць.
2. у знач. прым. Напружана-ўважлівы і трывожны ў чаканні чаго‑н. На першы погляд ніякіх падстаў для падазрэння не было, але капітан, як заўсёды, новенькім асаблівай веры.. не даваў: вельмі ўжо яны насцярожаныя нейкія, палахлівыя, залішне ўважлівыя. Ваданосаў. Цяпер трэба было не варушыцца, дыхаць асцярожна і ціха, каб не спудзіць злітую з цемрай насцярожаную птушку. Паслядовіч. // Які выяўляе напружанасць, засцяроджанасць. Лена адсунулася да самай сцяны і не спускала з маці насцярожанага позірку. Шамякін. Аляксей акінуў суровым позіркам прыціхшы строй. Адчуў на сабе дзесяткі насцярожаных, уважлівых вачэй. Мележ.
насцяро́жвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да насцеражыцца, насцярожыцца.