насцяба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае і насцёбаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Набіць, нахвастаць. Насцябаць дубцом па нагах.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)