запо́рны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да запора 1. Запорная ручка. Запорны кранштэйн. Запорнае прыстасаванне.
запо́рскаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Пачаць порскаць.
запо́ўзаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Пачаць поўзаць.
запо́ўніцца, ‑ніцца; зак.
Стаць поўнасцю занятым, напоўненым чым‑н. У адно імгненне запоўнілася ўся вуліца старымі і малымі. Пестрак. На адзін момант Саўка дужа здзівіўся, што ён ляжыць у сене, але гэты часовы прарыў і пустата ў яго памяці борзда і востра запоўніліся ўспамінамі. Колас.
запо́ўніць, ‑поўню, ‑поўніш, ‑поўніць; зак., што.
1. Поўнасцю заняць, напоўніць чым‑н. Запоўніць ванну вадой. Запоўніць зернем элеватар. // Поўнасцю заняць, запоўніць сабой. Маленькую вёску запоўнілі войскі. Мележ. Сонца грэла па-летняму, вуліцы запоўнілі дэманстранты. Грамовіч.
2. Упісаць неабходныя звесткі. Запоўніць анкету. Запоўніць табель.
запра́ва, ‑ы, ж.
Тое, чым запраўляюць страву; прыправа, закраса. Там [на чужыне] давалі толькі шпінат. Без заправы, Без грама солі. Аўрамчык. На думку маёй бабкі, суп з фасолі не патрабуе ні прыправы, ні заправы. Сяркоў.
заправа́джаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад заправадзіць.
заправа́джванне, ‑я, м.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. заправаджваць — заправадзіць.
заправа́джвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да заправаджваць.