Verbum

замяра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да замераць.

замярза́нне, ‑я, н.

1. Стан паводле знач. дзеясл. замярзаць. Замярзанне вады.

2. Гібель ад холаду. Выпадкі замярзання людзей.

•••

Пункт замярзання гл. пункт.

замярза́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да замерзнуць.

замярцве́ць, ‑ее; зак.

Разм. Адзеравянець, амярцвець. Нага замярцвела.

замясі́цца, ‑месіцца; зак.

Ператварыцца ў вязкую масу ў выніку замешвання ​¹. Цеста густа замясілася.

замясі́ць, ‑мяшу, ‑месіш, ‑месіць; зак., што.

1. Зрабіць аднародную, вязкую масу, размешваючы, расціраючы што‑н. у вадкасці. Замясіць цеста. Замясіць гліну.

2. Умясіць што‑н. у цеста. Для большай трываласці ў хлебны шарык трэба замясіць кавалачак ваты, якая будзе звязваць мякіш. Матрунёнак.

замясці́ць, ‑мяшчу, ‑месціш, ‑месціць; зак., каго-што.

1. кім-чым. Паставіць на чыё‑н. месца, замяніць. Замясціць жаночы персанал мужчынскім.

2. Прызначыць каго‑н. на вакантную пасаду. Замясціць вакантныя адзінкі.

замята́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да замятаць.

замята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да замесці.

замя́ўкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць мяўкаць. // Мяўкнуць, прамяўкаць. Зірнула кошка, замяўкала, вырвалася з Таніных рук ды ходу. «Вожык».