Verbum

загусце́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. загусцець і стан паводле знач. дзеясл. загусцецца.

загусце́цца, ‑еецца; зак.

Тое, што і загусцець.

загусце́ць, ‑ее; зак.

Зрабіцца густым або больш густым. Цеста загусцела. □ Выступіла і загусцела на суках жоўтымі слязамі смала. Каліна. Сонейка грэе, зямля дыміцца пад яго пяшчотай, усюды му ражок загусцеў пад платамі. Ракітны.

загусці́, ‑гуду, ‑гудзеш, ‑гудзе; ‑гудзём, ‑гудзяце, ‑гудуць; пр. загуў, ‑ла, ‑ло; зак.

Пачаць гусці. // Прагусці. Цяжка загуў матор, машына кранулася, а тады неяк усё заглухла. Ермаловіч.

загусці́ць, ‑гушчу, ‑гусціш, ‑гусціць; зак., што.

Разм. Зрабіць густым або занадта густым. Загусціць цеста. Загусціць пасевы.

загу́тарыцца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Захапіўшыся гутаркай, забыцца на час. Хвілін праз колькі бацька схамянуўся. — Загутарыліся, а хутка госці прыйдуць. Шамякін.

загу́тарыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак.

Пачаць гутарыць.

загуча́ць і загучэ́ць, ‑чыць; зак.

Пачаць гучаць, гучэць. // Прагучаць, прагучэць. Вось-вось загучыць адыходны гудок. Зарыцкі. — А што ты зробіш, — панура абазваўся Гушка, і ў голасе яго загучэла ўпартая нецярплівасць. Чорны.

загу́шкаць ​¹, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Гушкаючы, калышучы, усыпіць каго‑н. Загушкаць дзіця.

загу́шкаць ​², ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць гушкаць.

загушча́льнік, ‑а, м.

Клейкае рэчыва для згушчэння фарбаў.