завалака́цца, ‑а́ецца; незак.
1. Незак. да завалачыся (у 1 знач.).
2. Зал. да завалакаць.
завалака́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.
Незак. да завалачы.
завала́квацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да завалачыся (у 1 знач.).
2. Зал. да завалакваць.
завала́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да завалачы.
завала́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е; зак., каго-што.
Разм. Прыцягнуць да ўдзелу ў чым‑н., прымусіць выконваць якую‑н. работу. Ладымер павесялеў. — Завалалі мяне, Андрэй, на вуліцы. Я да цябе ішоў... Чарнышэвіч.
зава́лачны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Прызначаны для завалкі. Завалачнае акно. Завала машына.
завалачы́ і (радзей) завалакчы́ ‑ку, ‑лачэш, ‑лачэ; ‑лачом, ‑лачаце, ‑лакуць; пр. завалок, ‑лакла, ‑ло; заг. завалачы; каго-што.
1. Разм. Валочучы, цягнучы, даставіць куды‑н. Продка завалаклі ў маёнтак і як мае быць адлупцавалі на стайні. Лупсякоў. Міхал так-сяк завалок ..[сынма] ў хату. Чарнышэвіч.
2. Закрыць, заслаць, зацягнуць (пра хмары, туман і пад.). Цяжкія алавяныя хмары завалаклі далягляд і сеюць-сеюць, як на частае сіта, дробны асенні дождж. Сабаленка. Сіні змрок Гусцеў над рэчкай, бераг завалок. З. Астапенка. / у безас. ужыв., чым. У вачах успыхнулі і патухлі цікаўныя агеньчыкі, іх адразу завалакло туманам. Лупсякоў. Рыжым цагляным пылам завалакло вуліцу. Хомчанка.
завалачы́ся і (радзей) завалакчы́ся, ‑лакуся, ‑лачэшся, ‑лачэцца; ‑лачомся, ‑лачацеся; пр. завалокся, ‑лаклася, ‑лося; чым.
1. Закрыцца, заслацца, зацягнуцца. Неба завалаклося хмарамі. Вочы завалакліся слязамі.
2. Разм. Зайсці, зацягнуцца куды‑н. Завалокся на край свету. □ Трэба да балотца ісці. А то, чаго добрага, возьме ды завалачэцца ў дрыгву конь ці жарабя. Курто.
зава́лены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад заваліць.
зава́ліна, ‑ы, ж.
Абл. Прызба. Хто на заваліну ўсеўся, Хто проста апёрся на плот. В. Макарэвіч.