палітэмігра́нтка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Жан. да палітэмігрант.
палітэ́хнік, ‑а, м.
Разм. Студэнт політэхнічнага інстытута, палітэхнікума або чалавек, які скончыў політэхнічны інстытут, палітэхнікум.
палітэ́хнікум, ‑а, м.
Сярэдняя політэхнічная навучальная ўстанова.
палі́ў, ‑ліву, м.
Дзеянне паводле дзеясл. паліваць 2 — паліць 2 (у 1 знач.).
палі́ўка, ‑і, ДМ ‑ліўцы, ж.
Дзеянне паводле дзеясл. паліць 2 (у 1 знач.).
па́ліўны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да паліва; які выкарыстоўваецца як паліва. Паліўны газ. // Прызначаны для падачы, перавозкі, захоўвання паліва. Паліўны бак. Паліўны склад. // Які мае адносіны да вытворчасці, здабычы паліва. Паліўная прамысловасць.
2. Разм. Прыгодны для таго, каб паліць (пра дровы, печ і пад.). Паліўная печ.
паліўны́, ‑а́я, ‑о́е.
Які мае адносіны да паліўкі. Паліўное земляробства. Паліўны сезон. // Прызначаны для паліўкі. Паліўныя жалабы. // Які мае патрэбу ў паліўцы. Паліўныя культуры. Паліўныя землі.
палі́ўшчык, ‑а, м.
Рабочы, які займаецца паліваннем.
паліфо́нны, ‑ая, ‑ае.
Спец. Тое, што і поліфанічны.
паліфто́нг, ‑а, м.
Спец. Некалькі галосных гукаў, што стаяць побач і ўтвараюць адзін склад; проціл. манафтонг.
[Ад грэч. poly — многа і phtógos — гук.]
паліхро́мія, ‑і, ж.
Спец. Шматколернасць.
[Ад грэч. polychrōmos — шматколерны.]