паліфто́нг, ‑а, м.
Спец. Некалькі галосных гукаў, што стаяць побач і ўтвараюць адзін склад; проціл. манафтонг.
[Ад грэч. poly — многа і phtógos — гук.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)