замя́мліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак.
Разм. Пачаць мямліць.
замяні́цца, ‑мянюся, ‑менішся, ‑меніцца; зак.
1. З’явіцца на змену адно другому. Старое замянілася новым.
2. чым. Разм. Памяняцца чым‑н. з кім‑н. Замяніліся шапкамі.
3. у што. Разм. Ператварыцца, перарабіцца ў што‑н. [Незнаёмы:] Трэба ісці не азірацца, — бо хто азірнецца — у слуп спячы заменіцца, якога і перуны пасля з месца не зрушаць. Купала.
замяні́ць, ‑мяню, ‑меніш, ‑меніць; зак., каго-што.
1. кім-чым. Узяць, скарыстаць, паставіць узамен другога. Замяніць зношаныя дэталі новымі. □ Казанцаў замяніў сваю паласатую піжаму бездакорным светла-шэрым касцюмам. Васілевіч. // Падмяніць адно другім. Работу словам не заменіш. Прымаўка.
2. Заняць месца каго‑, чаго‑н., выконваючы яго абавязкі, ролю. З жалем зірнуў Андрэй на маці і зразумеў, што яна больш не работніца. Ён павінен замяніць яе, каб трымаць сям’ю. Чарнышэвіч. Панаса забралі як заложніка, каб дзед Талаш прыйшоў і замяніў сына. Колас.
3. З’явіцца на змену каму‑, чаму‑н. Сум заменіць песня. □ Я быў рад усяму, Што пісала яна, І адпісваў. Зіму замяніла вясна. Нядзведскі.
4. Выпадкова або наўмысна ўзяць чужую рэч замест сваёй; падмяніць. Замяніць кніжку. Замяніць галошы.
замянці́ць, ‑мяняў, ‑менціш, ‑менціць; зак.
1. Пачаць мянціць касу мянташкай.
2. перан. Разм. Пачаць гаварыць многа і без толку.
замяня́льнасць, ‑і, ж.
Уласцівасць замяняльнага.
замяня́льны, ‑ая, ‑ае.
Які можа быць замененым. Замяняльная дэталь.
замяня́цца 1, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.
1. Незак. да замяніцца.
2. Зал. да замяняць 1.
замяня́цца 2, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак., чым.
Разм. Тое, што і замяніцца (у 2 знач.); абмяняцца, памяняцца.
замяня́ць 1, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да замяніць.
замяня́ць 2, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.
Разм. Тое, што і замяніць (у 4 знач.); абмяняць, памяняць.
замяра́цца, ‑аецца; незак.
Зал. да замяраць.