Verbum

зажыва́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. зажываць ​¹ — зажыць ​¹.

зажыва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да зажыцца.

зажыва́ць ​¹, ‑ае.

Незак. да зажыць ​¹.

зажыва́ць ​², ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зажыць ​².

зажыві́цца, ‑жыўлюся, ‑жывішся, ‑жывіцца; зак.

Разм.

1. Заспакоіць голад, наесціся. Гэтым кавалкам ты не зажывішся.

2. Атрымаць выгаду; пажывіцца. Чужым дабром не зажывішся.

зажыві́ць, ‑жыўлю, ‑жывіш, ‑жывіць; зак., што.

Разм. Залячыць, загаіць (пашкоджанне на целе). Зажывіць рану.

зажы́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад зажыліць.

зажы́ліць, ‑жылю, ‑жыліш, ‑жыліць; зак., што.

Разм. Не вярнуць чаго‑н., прысвоіць. Зажыліць чужыя грошы.

зажы́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зажыліць.

зажына́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зажаць.

зажы́нкавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да зажынак, звязаны з зажынкамі. Зажынкавы сноп.