замыка́льнік, ‑а, м.
Спец. Прыстасаванне, якое ўтварае замыканне.
замыка́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. замыка́ць — замкнуць.
•••
Кароткае замыканне — утварэнне кантакту ў электрычным ланцугу, якое звычайна выклікае аварыю электрычнай устаноўкі.
замыка́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да замкнуцца.
2. Зал. да замыкаць.
замы́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Пачаць мыкаць.
замыка́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е; незак., каго-што.
1. Незак. да замкнуць.
2. Ісці апошнім, знаходзіцца ў канцы калоны вайсковага злучэння і пад. Замыкаць шэсце. □ Чатыры коннікі замыкалі абоз. Колас.
замыка́ючы,
1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад замыкаць.
2. у знач. наз. замыка́ючы, ‑ага, м.; замыка́ючая, ‑ай, ж. Той, хто ідзе ў калоне апошнім. Праходзілі паўз крайнія хаты рэдкія бязладныя рады замыкаючых. Быкаў.
3. Дзеепрысл. незак. ад замыкаць.
замы́лены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад замыліць.
2. у знач. прым. Дужа спацелы, пакрыты пенай (пра каня). Я доўга вадзіў замыленага каня, каб ён аддыхаўся і не выцягнуў ногі. Нядзведскі.
замы́ліцца, ‑ліцца; зак.
Стаміцца, змучыцца, пакрыцца пенай (пра каня). Араць бы яшчэ нішто, каб конь сталы, а то .. бяжыць-бяжыць, што не справіцца за плугам ісці, засапецца, замыліцца, стане. Крапіва.
замылі́цца, ‑лю́ся, ‑лі́шся, ‑лі́цца; зак.
Разм. Падтуліць, сцяць вусны.
замы́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго.
Стаміць, змучыць (каня), увагнаць у пену.
замылі́ць, ‑лю́, ‑лі́ш, ‑лі́ць; зак., што.
Разм. Падтуліць, сцяць (пра вусны). [Сяргейка] нічога не адказаў Ясю, загадкава замыліў вусны, завярнуўся і гэтак жа павольна, як і раней, пайшоў дахаты. Шарахоўскі.
замы́львацца 1, ‑аецца.
Незак. да замыліцца.
замы́львацца 2, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да замыліцца.
замы́льваць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да замыліць.
замы́льваць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да замыліць.