запраша́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да запрасіць 1 (у 1, 2 знач.).
запра́швацца і запро́швацца, ‑аецца; незак.
Зал. да запрашваць, запрошваць.
запра́шваць і запро́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да запрасіць 1 (у 3 знач.).
запрашэ́нне, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле дзеясл. запрашаць — запрасіць (у 1, 2 знач.).
2. Просьба, прапанова з’явіцца куды‑н., зрабіць што‑н. За стол селі не ўсе: суседкі ад запрашэння ветліва адмовіліся і прымасціліся на лаве. Шамякін. // Пісьмо або запіска з просьбай з’явіцца куды‑н., зрабіць што‑н. Разаслаць запрашэнні. □ Лабановіч прызнаўся, што рэдактар прыслаў яму запрашэнне прыстаць на работу ў рэдакцыю. Колас.
запро́даж, ‑у, м.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. запрадаць 1.
запро́дажны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да запродажу, звязаны з ім. Запродажнае пагадненне.
запро́с, ‑у, м.
1. Дзеянне паводле дзеясл. запрасіць 1 (у 3 знач.).
2. Запытанне, запатрабаванне. Запросы, якія пасылаліся на адрас Акадэміі, засталіся без адказу. Шахавец.
запро́шаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад запрасіць 1.