Verbum

запало́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Выклікаць страх, боязь, зрабіць палахлівым, нясмелым. Пан вырашыў смерцю запалохаць гордую сялянку. Шкраба. Адэля ўхапілася за бацькавы словы і паспрабавала запалохаць Казюка: — Як я ведаю, дык цябе шукаюць. Броўка.

запало́хванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. запалохваць — запалохаць.

запало́хвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да запалохваць.

запало́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да запалохаць.

запа́лы, ‑ая, ‑ае.

Які запаў, паглыбіўся ўнутр; упалы. Запалыя грудзі. Запалыя бакі. □ Твар быў шэры, ажно чорны, з запалымі шчокамі. Шамякін. Запалыя вочы ў сініх кругах глядзелі тужліва. Карпаў.

запалымне́ць, ‑ее; зак.

Пачаць палымнець.

запа́льванне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. запальваць — запаліць.

2. Прыстасаванне, якім выклікаецца загаранне паліва ў рухавіках унутранага згарання. Уключыць запальванне. Праверыць сістэму запальвання.

запа́львацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да запаліцца.

2. Зал. да запальваць.

запа́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да запаліць.

запа́льнік, ‑а, м.

Запал ​¹ (у 1 знач.). [Падрыўнікі] ішлі і прымацоўвалі да галовак рэек толавыя шашкі з запальнікамі. Кулакоўскі.