засну́лы, ‑ая, ‑ае.
Які заснуў, прыціх, супакоіўся. Няпіпіва ўзяў тоўстага заснулага мінтая, усунуў яго ў клюшню [краба]. Караткевіч.
засну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.
Прыйсці ў стан сну; пачаць спаць. Сцёпка сагрэўся пад коўдраю і заснуў моцным сном. Колас. // перан. Заціхнуць, замерці. Прыйшла зіма з марозам, Заснуў і лес і бор. Журба.
•••
Заснуць навекі (навек, назаўсёды, вечным сном) — памерці.
засо́вацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. Пачаць совацца.
засо́ваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Пачаць соваць.
засо́вачны, ‑ая, ‑ае.
Прыстасаваны для засоўвання. Засовачная скрынка. Засовачныя дзверы.
засо́лачны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да засолу, засолкі. Засолачныя работы. // Прызначаны для засолу, засолкі. Засолачны пункт. Засолачная тара.
засо́ленасць, ‑і, ж.
Уласцівасць засоленага. Засоленасць глебы.
засо́лены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад засаліць.
2. у знач. прым. З павышанай колькасцю мінеральных солей (пра глебу, ваду).
засо́лка, ‑і, ДМ ‑лцы, ж.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. засольваць — засаліць; засол. Засолка агуркоў. // Спосаб, якасць салення. Моцная засолка. Халодная засолка рыжыкаў.