заніжа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да занізіць.
заніжэ́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. заніжаць — занізіць.
зані́зіць, ‑ніжу, ‑нізіш, ‑нізіць; зак., што.
Беспадстаўна панізіць, паказаць у меншых размерах, чым трэба; проціл. завысіць. Занізіць адзнакі. Занізіць расцэнкі.
зані́зкі, ‑ая, ‑ае.
Разм. Нізкаваты, ніжэйшы, чым трэба. [Данута:] — Аж трыццаць два касцёлы і цэрквы ў нашай Вільні. Бо-ожа! — Няпраўда. Я палічыў сорак. Адсюль усіх не відаць, бо гэтая гара занізкая. Карпюк.
заніка́ць, ‑ае; незак.
Разм. Нікнуць, знікаць. Стараста, падпіўшы, гаварыў Пра нейкую палонную, а дзе І хто яна — прамоўцаў, затаіў. Ды хутка слых той занікаць пачаў. Танк.
заніма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да заняць.
зані́раванне, ‑я, н.
Спец. Размяшчэнне па зонах. Заніраванне будаўніцтва.
зано́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Пачаць нокаць.
зано́рыстасць, ‑і, ж.
Спец. Уласцівасць занорыстага (у 1 знач.).