запі́свацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да запісацца.
2. Зал. да запісваць.
запі́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да запісаць 1.
запі́ска, ‑і, ДМ ‑сцы; Р мн. ‑сак; ж.
1. Лісток паперы, на якім што‑н. напісана; кароткае пісьмо. Пакуль Міхась гаварыў, у прэзідыум сходу адна за адною перадаваліся запіскі. Паслядовіч. Ільіч зноў сеў, узяў паперу, нешта хутка напісаў, паклаў запіскі перш у адзін канверт, а потым у другі, заклеіў. Гурскі.
2. Кароткі пераказ у пісьмовай форме якой‑н. справы; афіцыйнае паведамленне аб чым‑н. Тлумачальная запіска. Дакладная запіска.
3. толькі мн. (запі́скі, ‑сак). Занесеныя на паперу чые‑н. назіранні, нататкі, успаміны. Алік разгарнуў сшытак і прачытаў першыя радкі: «Я спяшаюся расказаць у сваіх запісках усё, што ведаю пра гэтага чалавека». Шашкоў. // Літаратурны твор у форме запісаў, дзённіка, успамінаў.
4. толькі мн. (запі́скі, ‑сак). Як частка назвы некаторых навуковых выданняў — зборнікаў артыкулаў. Вучоныя запіскі Інстытута славяназнаўства.
запісны́, ‑ая, ‑ое.
Прызначаны для якіх‑н. запісаў. Запісная кніжка.
запіха́цца, ‑аецца; незак.
Зал. да заціхаць.
запіха́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да запіхнуць.
запі́хванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. запіхваць — запіхнуць.
запі́хвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да запіхваць.
запі́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да запіхнуць.
запіхну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., каго-што.
Разм. Пхаючы, піхнуўшы, засунуць куды‑н. Гаспадыня.. пайшла, а я запіхнуў пад ложак чамадан.., сеў на крэсла. Чыгрынаў. [Яўхім] перахапіў з Алесевых рук торбу з соллю, паспрабаваў запіхнуць яе ў сваю шырокую кішэню, але не палезла, тады сунуў яе пад паху. Чарнышэвіч.