замо́чка, ‑і, ДМ ‑чцы, ж.
Дзеянне паводле дзеясл. замочваць — замачыць (у 2, 3 знач.).
замо́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да замка; замковы 1. Замочная шчыліна.
замо́шчаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад замасціць.
замо́шчванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. замошчваць — замасціць.
замо́шчвацца, ‑ваецца; незак.
Зал. да замошчваць.
замо́шчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да замасціць.
зампалі́т, ‑а, М ‑ліце, м.
Намеснік начальніка па палітычнай частцы. Тут, у арміі, [Сцяпан] таксама хутка пайшоў угору: праз паўгода начапіў трохкутнікі зампаліта. Шамякін.
за́муж,
1. прысл. У выразах: пайсці (выйсці, зайсці) замуж за каго — стаць чыёй‑н. жонкай. [Марына] друга мілага знайшла І выйшла замуж за Данілу. Колас; пайсці (выйсці, зайсці) замуж куды — пажаніўшыся, пераехаць у тую мясцовасць, дзе жыве жаніх. — Жыве .. [бабка Мар’яна] ў суседнім сельсавеце, у Забалоцці: выйшла некалі туды замуж. Якімовіч; выдаць (аддаць) замуж за каго — зрабіць чыёй‑н. жонкай, садзейнічаць уступленню ў шлюб жанчыны. Са старою паняй жыла адзіная дачка, якую з-за ваеннага ліхалецця і нецікавага выгляду не ўдалося выдаць замуж. Брыль; браць (узяць) замуж — жаніцца з кім‑н.
2. у знач. наз. за́муж, ‑а, м. Замужжа, шлюб. І Марфа — не маленькая. Сам чуў — яна прыходзіла да Кляновіча і з яго жонкай гутарыла. Няўдалы замуж, гаворыць. Савіцкі.
за́мужам, прысл.; за кім і без дап.
У шлюбе, у стане замужняй (пра жанчыну). Сястра замужам за афіцэрам. □ — А ты, Насця, садзіся да свайго Януся, не саромейся, не першы год замужам! Ваданосаў.
•••
Ні дома, ні замужам гл. дома.
заму́жжа, ‑а, н.
Уступленне жанчыны ў шлюб, знаходжанне ў шлюбе. [Маці] загадала неяк, што пакуль не вернецца Алесь, каб Марына і думаць пра замужжа не магла. Б. Стральцоў. За час свайго замужжа Ганна прывыкла таіцца, хаваць у душы і пакутны боль, і тугу, і надзеі. Мележ.