Verbum

забулды́га, ‑і, м.

Пагард. Пра гуляку, распусніка. Сяміздраў разумеў, што нездарма сюды з’явіўся і гэты забулдыга Палын, які працаваў цяпер перакладчыкам у слуцкага гебітс-камісара. Шчарбатаў.

забульката́ць, ‑качу, ‑кочаш, ‑коча; зак.

Пачаць булькатаць.

забу́лькаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць булькаць.

забунтава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак.

Разм. Пачаць бунтаваць.

забу́раны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад забурыць.

забу́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да забурыць.

забуркава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак.

Пачаць буркаваць.

забурлі́ць, ‑ліць; зак.

Пачаць бурліць.

забуртава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Закласці, ссыпаць агародніну ў бурты. З бульбянішчаў калгаснікі паспешліва звозяць накапаную бульбу ў вольныя павеці, каб падсушыць яе і забуртаваць потым паблізу сядзібы. Хадкевіч.

забурто́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да забуртаваць.