па́дчарка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Разм. Тое, што і падчарыца. Мачаха спаткала падчарку вельмі ласкава. Абняла, пацалавала. Шамякін.
падчарні́ць, ‑чарню, ‑чэрніш, ‑чэрніць; зак., каго-што.
Падфарбаваць чым‑н. чорным; зрабіць больш чорным.
падчарці́ць, ‑чарчу, ‑чэрціш, ‑чэрціць; зак., што.
Дадаць якія‑н. дэталі на чарцяжы.
па́дчарыца, ‑ы, ж.
Няродная дачка мужа ці жонкі (родная аднаго з двух). У першы ж дзень, выпраўляючы падчарыцу на працу, мачаха ёй сказала: — Усе грошы будзеш аддаваць мне. Гаўрылкін.
падчарэ́ўны, ‑ая, ‑ае.
Які знаходзіцца над чэравам. Падчарэўны рэмень.
падча́с, прысл. і прыназ.
1. прысл. Часам, калі-нікалі, іншы раз. Спачатку былі толькі казкі, з вечна шчаслівым канцом, вечнай перамогай дабра, пасля пайшла суровая падчас, а падчас прыгажэйшая за казкі жыццёвая праўда. Брыль. Балюча, што падчас жывеш не ў поўную меру, разменьваешся на дробязі, быццам гэтых цудоўных і беззваротных дзён у тваім запасе безліч. Кандрусевіч.
2. прыназ. з Р. Спалучэнне з прыназоўнікам «падчас» выражае часавыя адносіны: ужываецца пры ўказанні на тэрмін, з’яву, надзею, у час якіх адбываецца ці існуе што‑н. Ніхто на вайне не ведаў, калі і дзе стрэне сваю кулю.. У разведцы ці ў баі падчас блакады. Шамякін. — Толькі я паступіла [у медінстытут] — няшчасце на нашу сям’ю звалілася: бацька загінуў падчас аўтамабільнай аварыі. Марціновіч.
падчаса́ны 1, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад падчасаць 1.
падчаса́ны 2, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад падчасаць 2.
падчаса́ць 1, ‑чашу, ‑чэшаш, ‑чэша; зак., чаго.
Начасаць дадаткова, яшчэ трохі. Падчасаць воўны.
падчаса́ць 2, ‑чашу, ‑чэшаш, ‑чэша; зак., што.
Счасаць нямнога, счасаць дадаткова. Падчасаць сякерай бервяно.
падчыкільга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Падысці, чыкільгаючы.