па́дчарка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Разм. Тое, што і падчарыца. Мачаха спаткала падчарку вельмі ласкава. Абняла, пацалавала. Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)