заму́рзацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм.
1. Запэцкацца, забрудзіцца. Дзіця замурзалася.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Зацягнуцца смугой, лёгкімі хмарамі. Неба замурзалася. / у безас. ужыв. — Падвечар, бывала, замурзаецца, — ну, думаеш сабе, — дождж нанач збярэцца. Лобан.
заму́рзаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Разм. Запэцкаць, забрудзіць. Замурзаць твар. Замурзаць адзежу.
заму́рзваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да замурзаць.
замуро́ўвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да замуравацца.
2. Зал. да замуроўваць.
замуро́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да замураваць.
замусо́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.
Разм. Забрудзіць частымі дотыкамі тлустых ці насліненых пальцаў; зашмальцаваць. Замусоліць кнігу. Замусоліць фартух. // перан. Доўга і часта ўжываючы, апошліць, зацягаць (пра слова, выраз і пад.). — Чым, інжынер чалавечых душ, думаеш парадаваць у бліжэйшы час? — Кірыла не любіў ні гэтага звароту, які замусолілі да агіднасці, ні гэтага шаблоннага пытання. Шамякін.
заму́ства, ‑а, н.
Разм. Тое, што і замужжа. Ад гэтага замуства яна нарадзіла сына. Чорны.