Verbum

заво́рваць ​¹, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да заараць ​¹.

заво́рваць ​², ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да заараць ​².

заво́странасць, ‑і, ж.

Уласцівасць завостранага. Завостранасць шпіля. Сацыяльная завостранасць сюжэта.

заво́страны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад завастрыць.

2. у знач. прым. З вострым канцом; востраканцовы. Завостраны шпіль вежы. // Дробны, вуглаваты (пра твар, рысы твару і пад.). Часамі з натапыраных лахманоў паказваўся дробны твар, худы і завостраны. Чорны.

заво́стрывацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да завастрыцца.

2. Зал. да завострываць.

заво́стрываць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да завастрыць.

заво́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць вохаць.

заво́хкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць вохкаць.

заво́чнік, ‑а, м.

Той, хто вучыцца па сістэме завочнага навучання. Студэнт-завочнік.

заво́чніца, ‑ы, ж.

Жан. да завочнік.

заво́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Які адбываецца пры адсутнасці таго, хто мае дачыненне да справы. Завочнае знаёмства. Завочны суд.

2. Звязаны з навучаннем без пастаяннага наведвання лекцый. Завочнае аддзяленне інстытута. Завочнае навучанне.